Cerkak: Nyasar Ing Gunung Slamet

Gunung Slamet kuwi gunung sing paling dhuwur nang Jawa Tengah. Akeh wong kang seneng munggah gunung Slamet amargi gunung slamet kuwi duweni pemandangan sing apik. Ewa semanten gunung Slamet uga duwene cariyos kang mistis. Akeh cariyos-cariyos lelembut sing manggoni alas ing gunung Slamet.

            Aku karo kanca-kancaku duwe rencana arep munggah gunung Slamet. Kanca-kancaku kuwi sing rep munggah gunung jenenge Imam, Yordan, Toni, Sukris, Nikri, Oyon.
Munggahe gunung wis direncanakna dina setu nganti dina minggu. Kabeh kudu nggawa kabetahan pribadi dhewe-dhewe. Setu esuk, aku sak kanca padha kumpul nang omahe Imam. Ngecek barang-barang lan kabetahan sing digawa munggah gunung. Barang-barang lan kabetahan kuwi kudu disiapke kanti mateng, ora kena sepele apa meneh asal-asalan nggawa barang.

“Ren, kie rep mangkat jam pira?” Imam takon marang aku.

“Mangkat siki bae apa? Kie wis jam 2 sore, mbokan kewengen gutul base camp.” Aku nyemauri pitakonane Imam. Kanca-kancaku wis siap manjat gunung, kabeh perlengkapan dilebokna nang jero tas.  Banjur aku karo kanca-kancaku siap-siap nguripke motor, tas uga uwis digendhong. Aku karo kanca-kancaku mangkat maring base camp utawa pos pendakian gunung slamet sing nang bambangan kabupaten Purbalingga. Sedawane dalan, aku lan kanca-kancaku wara-wiri mandek amargi sering salah dalan, nyasar-nyasar padahal kuwi isih neng dalan kota. Jebul kancaku ora patia apal dalan maring pos pendakiane.

Tekan pos pendakian wis jam 5 sore, nang pos pendakian aku lan kanca-kancaku liren-liren sikek. Nang kana uga nyiapke perlengkapan meneh, ditata ben kepenak digawa. Ora krasa wis jam 7 wengi, aku sak kanca wis siap mlaku munggah gunung ngliwati alas. Aku uwis nyekel senter, kancaku uga uwis nyekel senter dhewe-dhewe, tas uga uwis digendhong. Aku lan kancaku banjur donga supaya pendakian iki ora ana hal-hal sing ora dikarepke.

Sing mlaku nang ngarep ya kuwi Imam karo Yordan, amargi Imam karo Yordan sadurunge wis tau munggah gunung slamet. Aku karo kancaku sing liane ngetutke neng mburi. Mlaku manjat kesel banget, tas sing digendhong uga abot, abote ana 5 kilo, nang pundhak krasa lara banget. Paling mlaku nembe 200 meter wis nemoni dalan cawang. Imam milih dalan sing meng tengen, tapi yordan palah duweni pendapat sing beda, menurute Yordan dalan sing bener ya dalan sing maring kiwa. Imam karo Yordan jebul kelalen dalan sing bener kuwi sing endi. Sidane jupuk panemune Yordan ya kuwi menggok dalan sing maring kiwa. Aku lan kanca-kanca mlaku terus, ngliwati alas, wit-witan kang isih gedhe-gedhe, pokoke medeni banget. Wis mlaku sak jam suwene, Imam krasa beda dalane, tapi Yordan tetep ngeyel nek dalan kuwi bener.

Mlaku sak jam wis padha kesel, Imam mutuske liren sikek. Nanging lirene ora suwe, amargi nek liren suwe kuwi bisa kadhemen neng kono. Banjur Imam ngongkon mlaku meneh, Imam sakjane wis krasa yen dalan sing diliwati kuwi dudu dalan sing biasane nggo munggah gunung nang wong-wong liane. Dalan sing diliwati iki akeh jebakan celeng, lan akeh wit-witan sing rubuh nang tengah dalan.

 Aku lan kanca-kancaku wis mlaku 3 jam suwene, jebul dalan kuwi namung tekan ngingsor wit gedhe, kuwi wis dalan buntu, ora bisa diliwati meneh. Imam kemutan yen sedurunge wit gedhe kuwi ana dalan sing beda. Aku sak kanca banjur mbalik nggoleki dalan sing dimaksud Imam, dalan kuwi ketemu nanging dalane cilik. Nek sing tekan wit gedhe dalane belok kanan, lha kuwi dalan sing belok kiri. Aku sak kanca nyoba dalan sing belok kiri, ditutke terus dalan kuwi. Jebul dalan kuwi ya padha wae tekan wit sing gedhe mau. Neng kono padha wedi kabeh, mrinding, bingung, lan duweni pikiran sing ora-ora.

Imam langsung ngomong nek dhewe kudu lunga sing adoh seko wit sing gedhe kuwi. Banjur padha mudun mbalik meneh, mlaku ngadohi wit kuwi mau. Neng tengah dalan ngaso sikek. Cah-cah padha wedi kabeh, bingung lan duwe pikiran sing ora-ora. Aku sak kanca sadar nek dhewe diubeng-ubengke nang lelembut sing nunggoni alas. Aku lan kanca-kancaku jagong suwe neng kono, nenangke pikiran, donga muga-muga bisa metu seko alas gunung slamet.

Pikirane aku sak kanca wis tenang, banjur mlaku mudhun gunung meneh, mbalik neng pos pendakian. Nanging ing sakdawane dalan aku sak kanca krasa ora tekan-tekan. Krasa isih diubeng-ubengke. Aku sak kanca tetep mlaku mudhun terus, Imam niliki jam, saiki wis jam 4 isuk, sedela meneh adzan subuh. Kabeh donga muga-muga bisa krungu adzan subuh. Yordan kemutan nek pos pendakian cerak karo mesjid. Alhamdulillah, pas adzan subuh kabeh krungu, banjur mlaku meneh mudhun luwih semangat. Ora suwe banjur ketemu dalan metu alas, aku sak kanca nembe bisa ngguyu krasa bungah bisa metu seko alas gunung Slamet. Jebul aku sak kanca mlakune wis salah kawit awal, yaiku kawit dalan cawang sing diributke nang Imam karo Yordan.

Dening : Rendy Ari Baktiar